Autonomia szlacheckiego dworu zaowocowała z jednej strony doktryną egalitaryzmu szlacheckiego, z drugiej - sprzyjała wzrostowi znaczenia sejmików szlacheckich, jako tych zgromadzeń, na których brać szlachecka in corpore mogła zająć stanowisko w najważniejszych sprawach państwa (jeden z XVII-wiecznych publicystów nazwał sejmiki, sejmy, rokosze, zjazdy, legacje, wojny itp. "kościołami cnoty obywatelskiej").