Ale tak już z nią było: jeśli miała tkwić w domu, jeśli miała być dodatkiem do humorów męża, jego mieszczańskich lasek, biurek i mebli, które raz poustawiane, nie miały prawa zmienić miejsca, to przynajmniej wszystko, co w tym domu było żywe, chciała mieć tylko i wyłącznie dla siebie.