Najczęściej widywał go w sądzie, gdzie sam chodził, wiedziony najpierw synowską tęsknotą, a potem już dla przyjemności, dając początek pasji, która z czasem przerodziła się w jego drugą naturę i dla której znalazł wreszcie bardziej cywilizowaną formę: został ławnikiem w Sądzie Rejonowym dla Krakowa Podgórza, w Wydziale Karnym.